Mitologiako kondairetan, Eko mendietan babesten zen eta entzundako
gauza guztien azken hitzak errepikatzen zituen ninfa lela esaten da.
Gaitasun arraro horiek ligar baten ondorio ziren. Ikus dezagun zer gertatu zen.
Eko alaia zen izatez, kantaria eta oso berritsua. Hera jainkosarekin zihoan
ninfa-taldearen parte zen. Abesten, jolasten eta ipuinak kontatzen entretenitzen
zuten.
Zeusek, Heraren senarra eta Olinpoko jainko guztien aitak, bere emaztea
distraitzeko eskatu zion Ekori, bera mundura jaisten zen bitartean.
Ninfak kasu egin eta Herak berarekin gozatzea lortu zuen: baina hainbeste
berriketaren ondorioz zerbait susmatu eta engainuaz jabetu zen. Asko haserretu
zen. Hori dela eta, Eko zigortzea erabaki zuen: -Kondenatu egiten zaitut
-esan zuen- hitzontzi hori. Ezin izango duzu inor zure engainuekin distraitu.
Entzuten duzunaren azkeneko zatia bakarrik errepikatu ahal izango
duzu.
Ninfa, triste eta atsekabetuta, mendira joan zen babes hila. Bertan indarberritu
egin zen, Nartziso gaztea ezagutu eta gero. Eko maitemindu egin zen.
Hori dela eta, bere atzetik abiatu zen, Nartzisok ezer jakin gabe.
Berarengana hurbildu zenean, iraganean izandako hitzjarioarekin nahi
izan zuen limurtu. Baina... nola egingo zuen, hitzak faltatzen bazitzaizkion?
Bat-batean, Nartzisok hitz batzuk entzun zituela pentsatu zuen eta, nondik
zetozenjakin nahian, oihu egin zuen: -Nor dabil hor?
Ekok azken hitzak errepikatu zituen: - ... dabil hor, ... hor.
Nartziso txundituta gelditu zen ikusten ez zuen pertsona horren ahots
gozoa entzutean. Oihu egin zuen berriro: -Non zaude?
Eta Ekok errepikatu: - ... zaude... zaude.
Nartzisok behin eta berriro begiratu zuen; harri eta zur gelditu zen. Zergatik
egiten didazu ihes? -esan zuen-. Ekok zera erantzun zuen: - ... ihes... ihes.
Nartzisok, ahotsa norena zenjakin gabe, bere bideanjarraitu zuen eta Eko
mendian geratu zen betiko.
Publio Ovidio, Metamorfosis. Ediciones Cátedra. Egileek moldatua.1 Nartzisok ez zuen Eko ninfa ezagutu. Zer hobari ditu zure kideen izena eta
identitatea jakiteak?
